- Socratici
- Sōcrătes, is, m., = Sôkratês.I.The celebrated Greek philosopher:II.
parens philosophiae,
Cic. Fin. 2, 1, 1:fons et caput philosophiae,
id. de Or. 1, 10, 42:ab Apolline omnium sapientissimus dictus,
id. Ac. 1, 4, 16; Plaut. Ps. 1, 5, 50.— Voc. Socrate, bis, Cic. Fragm. p. 477 Orell.—As an appellative, in the plur.:ut exsistant... Socratae simul et Antisthenae et Platones multi,
Gell. 14, 1, 29; cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 50. —Hence, Sōcrătĭcus, a, um, adj., = Sôkratikos, of or belonging to Socrates, Socratic:philosophi,
Cic. Off. 1, 29, 104:viri,
id. Att. 14, 9, 1:domus,
Hor. C. 1, 29, 14:sermones,
Cic. de Or. 3, 18, 67; Hor. C. 3, 21, 9:lepor subtilitasque,
Cic. Rep. 1, 10, 16:chartae,
Hor. A. P. 310:sinus,
i. e. devoted to philosophy, Pers. 5, 37:Xenophon,
Nep. Ages. 1:cinaedi (in reference to Alcibiades, the favorite of Socrates),
Juv. 2, 10.—As subst.: Sōcrătĭci, ōrum, m., the followers or disciples of Socrates, Cic. de Or. 3, 16, 61 sq.; id. Off. 1, 1, 2 et saep.—A Greek painter, Plin. 35, 11, 40, § 137.—III.A Greek sculptor, Plin. 36, 5, 4, § 32.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.